2019 - Andorra & Catalonië
Het is een bewogen aanloop geweest naar deze reis. Nochtans lagen de plannen netjes vast: van vrijdag 26 tot zondag 27 juli nam Lisa (voor wellicht de laatste keer) deel aan de Belgische Kampioenschappen zwemmen in Charleroi. Met 2 zilveren medailles een succesvolle editie voor haar. Na het BK is er op 30 juli nog een wedstrijd in Leuven (met 4 verbeterde clubrecords!) … en dan zouden we klaar zijn om met de mobilhome op reis te vertrekken … Maar daar is de onverwacht veel onduidelijkheid rond geweest. De reden: een aanrijding. In voorbereiding op de trip was ik de gastank gaan laten bijvullen. Op de terugweg naar huis is bij het aanschuiven aan een rond punt een wagen achter in de mobilhome gereden … of beter gezegd onder de mobilhome geschoven. Vrij veel schade aan de achterbumper, maar op een afgebroken ijzeren steunbalk na, leek er verder niks geraakt.
Na de schadeexpertise heeft de garage de achterbumper (of wat er nog van restte) en alle verlichting kunnen oplappen om toch onze reis te kunnen aanvangen. In de laatste 2 dagen voor de geplande start van onze vakantie, was het nog onzeker of dat oplapwerk ging lukken, maar op woensdagochtend (31 juli) krijgen we de positieve verlossende boodschap dat we na de middag de mobilhome mogen komen afhalen. De achterkant zag er niet uit, maar alles was veilig en technisch in orde … dus met amper enkele uren vertraging op ons oorspronkelijke plan, konden we toch onze reis aanvatten. Oef!
Onze reisplannen waren de voorbije weken op vraag en aangeven van Lisa (die meegaat / Jonas blijft thuis omwille van blok voor de 2de zit) nog gewijzigd van Cornwall (Engeland) naar Spanje. Finaal is het niet enkel Spanje geworden, maar een combinatie van Andorra en Catalonië. Het einddoel is Cap de Creus en meerbepaald Cadaques waar Lisa en ik vorig jaar ook enkele dagen geweest zijn. Nu willen we er ook eens met mama heen en hebben we het idee opgevat er een tocht/roadtrip van te maken die start in de Andorraanse Pyreneeën en eindigt aan de baai van Cadaques om er een ijsje te eten op het bankje buiten aan het ijssalon ‘Sa Gelateria’ … kwestie van een concreet einddoel te hebben :-). Dat van ons is dus simpel: een ijsje eten aan de baai van Cadaques ... alleen hopen we in de aanloop daar naartoe heel wat mooie andere dingen te doen en te zien.
31.07.2019 - Heenreis
We vertrekken na het avondeten en wuiven Jonas uit. Het doel is om nog tot voorbij Parijs te rijden en zo de spits van morgenvroeg te vermijden. O.b.v. van ons oorspronkelijke plan, waarbij we vlak na de middag zouden vertrekken, was dit in alle rust haalbaar, maar omdat we pas rond 14u onze opgelapte mobilhome zijn mogen gaan halen (en we dus een 5-tal uur later dan bedoeld, konden vertrekken) , wordt het nu een lange en vermoeiende avond. Pas na 23u zijn we door Parijs en de file die we wilden vermijden hebben we evengoed nog gehad. Om 23u nog voor een uur in een stapvoetse file staan … leidt Parijs aan een verkeersinfarct dat nooit stopt en 24-op-24 aanhoudt? Een volgende keer dat we nog langs Parijs rijden moeten we de ‘periferique’ echt trachten te vermijden.
We stoppen op de eerste grote parking (met tankstation) die we na Parijs tegenkomen: Aire de Limours-Janvry. We vinden er snel een ruime parkeerplek en kruipen onmiddellijk in bed om morgen op tijd het vervolg van onze verplaatsing naar Andorra te kunnen aanvangen.
01.08.2019 - Vervolg heenreis
We halen nog een ontbijtje in een van de vele winkeltjes op Aire de Limours-Janvry en iets voor 9u zijn we terug ‘on the road’ voor nog ongeveer 800 km tot onze bestemming ‘Grau Roig’ in Andorra. Dit is de plek van waaruit we morgen een eerste wandeling willen maken.
De dag start heel zonnig, maar gaandeweg wordt het grijzer en hebben we fikse regenbuien te verwerken. Gelukkig is het nooit heel erg druk onderweg en bijgevolg ook nooit echt gestresseerd of gevaarlijk rijden. Onderweg pikken we nog een McDonaldje mee. Nu Lisa na haar zwemstage en BK van haar pastadieet af is, kunnen we ons zo’n slippertje wel veroorloven :-).
We arriveren rond 20u30 op de zeer ruime parking van Grau Roig waar een (gratis) parkeerzone voor mobilhomes is voorzien. Het moet gezegd dat dit een van de voordelen is van een goed uitgebouwd skigebied: deftige bergwegen en zeer ruime parkings.
We gaan vroeg slapen want het was al bij al toch een vermoeiende dag. Het doet deugd om na de onzekerheid van de voorbije dagen n.a.v. het ongeluk met de mobilhome, toch op de plek te staan zoals we het al enkele weken geleden gepland hadden. Hopelijk zijn we de komende 10 dagen van verder onheil gespaard en kunnen we vanaf nu genieten van de natuur en de zon. Morgenvroeg beginnen we daar aan! Nu rust!
02.08.2019 - Circ & Pic del Pessons
Het is 8u wanneer we opstaan en de vermoeidheid van een volle dag rijden van ons hebben ‘afgeslapen’. Rond 5u heeft het stevig geregend, maar desalniettemin staan we op onder een straalblauwe hemel. Iets na 9u zijn we klaar om aan onze eerste vakantiedag/wandeling te beginnen. Op het menu staat een tocht langs talrijke bergmeertjes om te eindigen achteraan de Circ del Pessons met de klim naar de Pic del Pessons. Best pittig als ‘inlooptocht’ waarbij we flirten met 3.000m hoogte en dat is eerlijk gezegd best wel voelbaar bij het klimmen. Het zal wellicht nog enkele dagen duren om volledig aan de hoogte te wennen.
We hebben veel geluk met het weer. Het blijft zonnig en droog, al komen er doorheen de dag steeds meer wolken opzetten. Wanneer we rond 16u op het terras van Refugi del Llac dels Pessons zitten, hebben we het beste van de dag gehad en voelen we de temperatuur merkbaar dalen. Maar we hebben er een prachtige dag in een schitterend decor opzitten.
We blijven nog een extra nacht op de zeer ruime parking van Grau Roig staan. Morgenvroeg trekken we verder.
Linken
03.08.2019 - Refugi de Cabana Sorda
Het was zeer rustig slapen op de ruime parking van Grau Roig. Er kunnen 1.700 wagens staan, stel je voor! Mogelijk staat dit tijdens de skivakanties vol, maar nu is het beperkt tot een 20-tal campers.
Net als gisteren staan we op onder een straalblauwe hemel. Dat zit dus mee. Na het ontbijt rijden we een 15-tal minuten verder naar Soldeu, waar we op een ruime parking een geschikte plek vinden voor onze volgende wandeling. Initieel dachten we verder het Vall d’Incles te kunnen inrijden, maar het lijkt verboden voor campers en vanaf een bepaald uur ook voor alle wagens. Vanaf dan rijden er enkel nog elektrisch aangedreven kleine busjes heen en weer tot het einde van het dal.
Onze tocht start vooraan in het dal, dus die electrische shuttle-dienst hebben we nu niet nodig. Na een zeer pittige klim onder een zon die al behoorlijk begint te branden, komen we langs een reeks van meertjes: Estany de Querol en Basses de les Salamandres om finaal aan te komen bij Estany de Cabana Sorda en de bijbehorende refugi. De hut is niet bemand en doet op het moment dat wij er zijn deels dienst als overnachtingsplaats voor de schapen. In de deuropening staat een bok de wacht te houden :-). Doorheen de vensters van de refugi kan je wel zien dat er ook een vertrek is met ijzeren stabelbedden. Een echte noodplek om te overnachten, want van enig comfort is hier geen sprake.
We eten onze picknick aan het meer waar door enkele dapperen in gezwommen wordt (in duidelijk heel fris water aan hun reacties te zien). Daarna dalen we terug af richting het einde van het dal. We doen dat niet rechtstreeks, maar met een ommetje via Estany d’Anrodat. Daarna volgt een afdaling over rotsing terrein waar regelmatig handen- en voetenwerk aan te pas komt.
Wanneer we terug aan de weg zij op het einde van het Vall d’Incles, zijn we blij dat we mee kunnen met het elektrisch busje naar het begin van het dal en de parking waar onze mobilhome staat. Het is eigenlijk wel een pittige tocht geweest en het laatste stuk door het dal is niet echt bijzonder … dus we laten we ons voeren :-).
Wanneer we terug aan de mobilhome zijn, rijden we onmiddellijk door naar de dichtstbijzijnde camping. We snakken immers naar een verfrissende douche. Na een 10-tal minuten rijden komen we in Canillo waar verschillende campings blijken te zijn. Wij checken in op camping ‘Jan Ramon’ en reserveren er meteen voor 2 dagen. Met een superette op wandelafstand is dit een heel praktische plek.
We kunnen de ligzetels uithalen en na de douche nog lekker nagenieten van het mooie weer al steekt er in de late namiddag een stevige wind op die gaandeweg heel fris wordt. Een weerpatroon dat zich de dagen daarna systematisch herhaalt.
Linken
04.08.2019 - Vall de Ransol
Het was rustig slapen op camping ‘Jan Ramon’ in Canillo. We staan rond 8u30 op. Een stokbrood en 2 kleine broodjes halen we in het winkeltje van het tankstation vlakbij. Tijdens een korte verkenning van het dorpje gisterenavond hebben we geen bakker gevonden, maar we hebben dus wel het winkeltje aan het tankstation gevonden en een vrij grote superette wat verderop (maar die gaat pas tegen 9u open). De superette komt ons zeer goed van pas voor andere inkopen later op de dag.
We zijn allen nog wel wat vermoeid van de voorbije 2 stapdagen (de hoogte, hitte, … en links en rechts wat gebrek aan conditie, spelen ons parten) waardoor we het initiële plan voor vandaag (een tocht naar Pic de la Serrera, 1.100m klimmen) te ambitieus vinden. Na een aantal alternatieve afwegingen opteren we ervoor om toch aan de geplande wandeling te beginnen, maar zeker al de klim naar de Pic zelf (dat een heen- en terug stukje is van wat verder een luswandeling is) te laten vallen. Het eerste deel van de tocht gaat naar Refugi Coms de Jan en daar zullen we afwegen of we doordoen met de volledige lustocht of deze toch wat inkorten.
Vanaf de camping is het ongeveer 10 minuutjes rijden tot achteraan het Vall de Ransol, waar we langs de kant van de weg parkeren. Het is al behoorlijk warm geworden, dus net als de voorgaande dagen gaat er flink wat drinken mee in de rugzak. Extra gewicht, maar een alternatief is er niet. Het eerste deel gaat door de koelte van het bos, maar al snel lopen we goed ingesmeerd in de volle zon. We klimmen rustig aan en wanneer we aan de onbemande hut Refugi Coms de Jan zijn aangekomen, zitten we nog voldoende fris en ‘smaakt het naar meer’. We beslissen de rest van de rondwandeling toch te doen.
Het wordt een mooie tocht al is het op een bepaald moment avontuurlijk te noemen wanneer blijkt dat er geen (duidelijk) pad meer is en we op een vrij steile helling o.b.v. de GPS een eigen weg moeten zoeken. Af en toe komen we een gemarkeerd rotsblok tegen, dus het is zeker ooit een pad geweest (en staat ook als wandelweg in OpenStreetMap) … maar is duidelijk al jaren niet meer onderhouden en niet zo vaak meer bewandeld. Het was op geen enkel moment gevaarlijk, maar echt aangenaam vonden we het toch niet. Maar zelfs ondanks die passage, was het een mooie en geslaagde dagtocht. Het weer was wat meer wisselvallig dan de voorbije dagen met zelfs een moment waarop er wat druppels vielen, maar finaal was het toch een overwegend zonnig (en warme) dag.
Op de camping in Canillo staat ons een verkwikkende douche te wachten waar we de zonnecrème en het zweet van ons kunnen afspoelen. Daarna doen we wat inkopen in de lokale superette. Eten doen we vanzelfsprekend buiten onder ons luifeltje en genieten daarna nog geruime tijd na van het mooie weer.
Linken
05.08.2019 - Refugi & Collada de Juclar
Net als 2 dagen geleden doen we een wandeling vanuit het dal van de Incles. We parkeren vooraan Soldeu op de ruime (wandel)parking en nemen het kleine open elektrisch busje tot helemaal achteraan het dal. Op het programma staat een heen- en terugwandeling langs de ‘Estanys de Juclar’: 2 prachtige meren, om vervolgens (na te hebben gepicknict aan de Refugi de Juclar) nog wat door te klimmen tot aan ‘Collada de Juclar’. Dit punt ligt op de landsgrens Andorra-Frankrijk en van daaruit heb je een schitterend zicht op de meren langs zowel de Andorraanse als Franse kant. Bovenop de kam is het een echt trekgat. Je moet gespreid op de 2 benen staan om de wind te trotseren. Daal je enkele meters onder de kam en het is quasi windstil. Best wel grappig.
De meren aan Andorraanse kant zijn populair om er te zonnen en pootje te baden, al moet je daar dan eerst een stevige klim over een rotsig pad voor over hebben.
Wanneer we terug beneden zijn, hopen we op een taartje of ijsje in de bar/restaurant achteraan het dal van de Incles (het punt waar we onze tocht begonnen zijn). Maar wanneer we daar rond 16u aankomen, is men er al begonnen om met opruimen en kunnen we er (net als talrijke andere stappers die op dit moment naar beneden zijn gekomen) enkel nog iets drinken. Met deze zomerse temperaturen en na de inspanning gaat iets fris er natuurlijk ook met plezier in … maar een dessertje erbij had het afgemaakt :-).
Vervolgens rijden we met ons ticketje van 3 EUR/pp terug met het elektrisch busje naar de parking vooraan in het dal. Best wel goed geregeld op deze manier, want met de mobilhome zou het toch niet zo evident geweest zijn om op dit smalle baantje tot achter op de wandelparking te geraken.
We staan nog een laatste nacht op camping ‘Jan Ramon’ in Canillo. Morgenvroeg rijden we helemaal naar de andere kant van Andorra … wat ongeveer 1 uur rijden is :-). Het geeft aan hoe klein deze dwergstaat wel is.
Linken
06.08.2019 - Estanys de Tristaina & rit naar Tavertet
Onze laatste dag in Andorra. Na de wandeling van vandaag rijden we verder door naar Spanje. Eindpunt van die trip is Cap de Creus aan de Middellandse Zee, maar we zullen op de doorreis nog enkele dagen doorbrengen om en rond het “Espai Natural de les Guilleries-Savassona".
Maar eerst wacht ons nog een mooie tocht in Andorra. Daarvoor rijden we naar het meest noordwestelijke punt van de dwergstaat. Niet dat dit zover rijden is … eender welk punt in Andorra is na zowat 1u rijden bereikbaar. Wij rijden van onze campingplaats in Canillo naar het skigebied van Arcalis. Het is de bedoeling helemaal bovenaan op een parking te gaan staan en van daaruit onze wandeling te starten rond en boven de “Estanys de Tristaina”. Maar net wanneer we aan de laatste reeks van haarspeldbochten willen beginnen, is de weg afgesloten en moeten we een honderdtal meter terugrijden om ons op een ruime parking te zetten. Achteraf is de reden ons duidelijk. Helemaal bovenaan is er wel wat parkeermogelijkheid, maar toch ruim onvoldoende voor alle toeristen die doorheen de dag arriveren. Daarom moet iedereen op een lagergelegen parking gaan staan, en gaat het vervolgens verder met een kabellift die de laatste haarspelden naar het eindpunt overbrugt.
Er zijn heel wat wandelopties aan de meren van Tristaina, gaande van heel eenvoudige, tot heel zware en complexe. Wij kiezen iets tussenin. Het doel is “Port de l‘Albeille”, een pas net op de grens tussen Andorra en Frankrijk. Hiervoor moeten we omhoog en verlaten we al snel de talrijk aanwezige wandelaars/toeristen die komen zonnen en rusten langs de oevers van de meren.
De top van “Port de l‘Albeille” bereiken we finaal net niet. Het laatste stukje gaat over een zeer steile zone van steenpuin en –gruis. Nog net al stijgend te doen, maar we moeten ook nog langs dezelfde weg naar beneden … De laatste 10 meter voor de top zijn er voor ons teveel aan en we beslissen vanaf daar terug te keren. Spijtig dat we de Franse kant van de top niet hebben gezien (met vermoedelijk zicht op enkele meertjes), maar van waar we terugkeren is het zicht ook niet onaardig. Het eerste deel van die afdaling gaat op handen en voeten waarbij we frequent over het steengruis schuiven naar een volgende grotere steen. Niet gevaarlijk op die manier, maar wel wat onhandig. Wanneer het stijgingspercentage terug doenbaar wordt, nemen we er elk een wandelstok bij en gaat het afdalen opnieuw aan een goed tempo en stappen we terug naar het kabellift-station waar we deze ochtend gestart waren.
In de prijs van de kabellift zit ook een heen- en terugritje vervat met een stoeltjeslift naar Pic de Cabanyo. Wanneer we terug aan het startpunt van de wandeling zijn, gaan Lisa en mama nog eens heen en weer naar de top. Daarna frissen we ons in de mobilhome wat op en beginnen we aan de rit naar het Spaanse Tavertet, gelegen in het “Espai Natural de les Guilleries-Savassona".
Aan de grens Andorra-Spanje is het aanschuiven en worden we eruit gepikt om aan de kant te gaan. We hebben buiten etenswaren uit de superette in Canillo niks aangekocht dat tot een probleem kan leiden. Er wordt hier vooral gecontroleerd op overmatige invoer van taksvrije alcohol en sigaretten. Het helpt echter niet om te bevestigen dat we niks van dat al bij hebben. De douanier wil toch tot in de mobilhome komen. Best wel een vriendelijke man en tot een onderzoek van de kastjes komt het niet. We worden op ons woord geloofd. De douanier kan echter niet laten om dan in wat gebrekkig Engels promotie te maken voor Spanje en haar lekkere gerechten en hij raadt ons aan om al zeker bij een van de eerste dorpjes te stoppen om daarvan te genieten :-).
Onderweg stoppen we nog om te eten, waardoor we Tavertet niet meer voor het donker kunnen bereiken. We besluiten daarom op een parking van een tankstation op ongeveer 40 minuten van onze eindbestemming te overnachten. De rest van de tocht is voor morgenvroeg.
Linken
07.08.2019 - Tavertet
Het was een heel zoele nacht en moeilijk om de mobilhome afgekoeld te krijgen. Toch lijken we allen voldoende te zijn uitgerust. We besluiten te ontbijten op onze eindbestemming en rond 8u zijn we al op weg om het laatste stukje naar Tavertet af te leggen. Het is een weg met veel … heel veel bochtjes. Goed dat we dat gisterenavond in het donker niet meer gedaan hebben.
Rond 9u staan we op een heel ruime bezoekersparking vooraan het dorp. Er is een camperparking waar kan overnacht worden, maar omdat we straks opnieuw verdere rijden, zetten we ons (als eersten) op de gewone bezoekersparking. Terwijl we rustig ontbijten, kijken we naar de meest recente weersvoorspellingen. Vandaag wordt minder goed weer verwacht met regen, maar die zal vermoedelijk pas voor de namiddag zijn. Ondanks het feit dat we een korte wandeling gaan maken, nemen we voor alle zekerheid toch onze regenjassen mee. Dat blijkt finaal niet nodig te zijn, al worden we wel nat … maar dan niet van de regen, maar van het zwoele, plakkerige weer. Het mag eigenlijk wel eens regenen en afkoelen (al blijkt uit de weersvoorspelling dat die afkoeling niet lang zal duren en we morgen alweer ruim boven de 30°C zitten).
Een korte wandeling dus, maar wel eentje met zeer mooie uitzichten. Het doet bij momenten wat denken aan de Ardèche. We hadden niet verwacht dat hier aan te treffen en we beseffen meer en meer dat er in Spanje echt wel heel wat prachtige en ongerepte natuur te vinden is.
Wanneer we de korte lustocht beëindigd hebben, lopen we nog eens door Tavertet zelf. In tegenstelling tot de nogal troosteloze dorpen in de aanloop hier naartoe, is dit echt wel een mooi en zeer verzorgd dorp. Het valt op hoe consistent het qua stijl is opgebouwd … en precies ook nog voor het overgrote deel recent blijkt te zijn. Wanneer we er in het restaurantje ‘Can Miquel’ (met een eigenaar die uit Nederland afkomstig blijkt te zijn) naar vragen, komen we te weten dat het eerste huis in Tavertet pas gebouwd is in 1980. Alles is dus inderdaad vrij recent maar wel opgetrokken in een authentieke en uniforme stijl. Het grootste deel van de huizen blijken 2-de verblijven en vakantiehuizen te zijn. Er wonen slechts 8 families permanent in het dorp.
Na de lekkere maaltijd in ‘Can Miquel’ rijden we verder naar Rupit (waar we morgen de volgende tocht zullen maken). In Rupit is een camping (een van de weinige in de buurt) en we boeken er meteen voor 2 nachten. Na het avondeten onder ons luifeltje start een onweer en is daar de verwachte regen. Het zorgt meteen voor een heel aangename temperatuur. Dat zal beter slapen :-).
Linken
08.08.2019 - Rupit
Omdat een hete dag wordt voorspeld, staan we vroeg op, zodat we iets na 8u op weg zijn en nog maximaal van de (relatieve) koelte kunnen genieten. De regen van gisteren heeft voor wat ochtendmist gezorgd, maar die zal vrij snel plaats maken voor helder en bijzonder warm weer.
Vanaf de camping loopt een privépadje naar Rupit van waar onze eigenlijke wandeling start. Rupit is een mooi verzorgd historisch dorp, gelegen in een schitterend natuurpark, dat pas na een klein uurtje wandelen haar ware en volle pracht laat zien. Eerste mooie stop is 'Sant Joan de Fàbregues’, een schitterend gelegen romaanse kerk origineel gebouwd in 961 (maar na meermaals te zijn verwoest door zowel een aardbeving als oorlog, terug opgebouwd in 1976). Vanaf dan loopt de weg rechtstreeks naar de prachtige canyon waar we gisteren in Tavertet al een eerste voorproefje van kregen. Bekend punt is ‘Salt de Sallent’ in normale omstandigheden een 110m hoge waterval, maar deze tijd van het jaar is het niet meer dan een lekkend kraantje. Het staat zo goed als droog, maar dat neemt niet weg dat dit een mooi stukje natuur is.
We zijn wel blij dat verschillende delen van de tocht door het bos gaan, zodat we uit de branden zon en in de schaduw kunnen lopen. In de bossen doet zich echter een vervelend natuurfenomeen voor: honderden, wellicht duizenden rupsen van de buxusmot hangen aan ragfijne draden die van de takken van de bomen tot op de grond hangen. Er is bij momenten echt geen doorkomen aan en met takken moeten we er ons wild zwaaiend een weg doorheen banen.
Wanneer we terug in Rupit aankomen, is het er gezellig druk geworden en zijn we blij onmiddellijk op een terrasje te kunnen neervlijen voor een ijskoud drankje. Bij de bakker kopen we daarna nog brood en wat cakejes en dan gaat het meteen richting camping en de mobilhome voor een frisse douche om vervolgens te luieren in de schaduw. In de mobilhome is het ondertussen 38°C geworden, daar blijven we beter uit :-).
Morgen wordt het volgens de weerapp nog enkele graden warmer. Dat wordt echt puffen.
Linken
09.08.2019 - El Far & rit naar Cadaques
Rond 9u30 verlaten we de camping in Rupit en rijden zo’n 15 minuten verder naar El Far, gelegen op de rand van de canyon waar we ook reeds in Tavertet en Rupit op wandelden. We kunnen er op een ruime parking staan. We dachten – o.b.v. wat we vooraf gelezen hadden - er een mooie historische kerk aan te treffen, maar die stelt eerlijk gezegd niet heel veel voor. Maar de kerk staat wel op een heel mooi en uniek punt, dat moet gezegd: je hebt er schitterend zicht op de bergketen richting Rupit en Tavertet.
We doen er een korte (panorama)wandeling waarbij we net als gisteren af te rekenen hebben met het bizarre en vervelende fenomeen waarbij het wandelpad gehuld is in massa’s ragfijne draden waaraan duizenden rupsen hangen. Ondertussen zijn we vrij zeker geworden dat het om de rups van de buxusmot gaat. In de bossen van El Far staan massaal veel buxus struiken, echt giganten die wellicht al vele tientallen jaren oud zijn. Maar werkelijk geen enkele daarvan is nog levend. De buxusmot heeft hier echt een ravage aangericht en het voelt op bepaalde zones in het bos daardoor volkomen doods aan. Echt zonde want dit is onherstelbaar en we vragen ons af hoe snel het bos hiervan - met wellicht andere vegetatie - zal herstellen.
Na de korte wandeling eten we nog in de mobilhome. We staan op een schaduwrijke en zeer rustige plek en binnen is het nog lekker fris. Best nu van dat moment gebruik maken om nog rustig te eten want hierna rijden we rechtstreeks door naar Cadaques aan de Middellandse Zee en zal de temperatuur en de drukte alleen maar toenemen. We schakelen van het vrij rustige natuurpark “Espai Natural de les Guilleries-Savassona" naar het zeer drukke natuurpark van Cap de Creus met z’n toeristische dorpen (waar onze bestemming er een van is).
Onze hoop is op de lokale camping van Cadaques te kunnen staan. Het vervelende is dat er maar één camping is en dat ze geen voorafgaande reservaties aannemen. Je kan dus niet anders dan naar daar rijden en zien of er een plekje vrij is ... maar dat blijkt bij aankomst ijdele hoop te zijn. Alles staat vol en ook voor de volgende dag geven ze ons weinig kans dat er iets vrij zal komen. We hebben wel een ‘noodplan’ en dat is de betalende parking aan Port Lligat, waar we voor 10 EUR/dag kunnen staan. Daar is gelukkig nog ruimte genoeg.
Lisa en ik zijn vorig jaar ook enkele dagen in Cadaques geweest (op het einde van een vakantie in de Pyreneeën) en gidsen mama door het dorp. Na een ijsje, wat shoppen en eens lekker gaan eten, keren we terug naar de camperplaats waar het ondertussen goed is volgelopen. Het is heet en nog steeds 35°C in de mobilhome wanneer we gaan slapen. Doorheen de nacht voelen we wel een verfrissende wind door de mobilhome gaan, maar desalniettemin is het lastig slapen … en morgen wordt het nog enkele graden warmen :-(. De kunst zal erin bestaan naar plaatsen te gaan waar de zeebries de hitte dragelijk maakt.
Linken
10.08.2019 - Cadaques & Pla de Tudela
Om de hitte zoveel mogelijk voor te zijn, staan we niet te laat op … al zijn we voor het vervolg van onze plannen afhankelijk van de timing van de ‘Eco Car’-taxi service die ons naar Cap de Creus moet brengen. Pas rond 9u30 geraak ik op hun telefoonnummer binnen. We spreken 20 minuten later af aan het strand van Port Lligat (waar we met de mobilhome op de betaalparking staan). De chauffeur is stipt op tijd … en blijkt nog steeds dezelfde te zijn als vorig jaar toen ik hier ook met Lisa was en we op dezelfde taxi-service een beroep deden om ons naar de startplaats van een wandeling te brengen. We hebben er toen om gelachen dat het precies de dubbelganger was van Adriaan Van Den Hoof en Annemie - die hem nu voor het eerst ziet - moet het beamen. Bij de term “taxi-service” moet zich niks chic voorgesteld worden, het lijkt op een "golfkarretje op steroïden". Het is volledig open waardoor het soms naar lucht happen is wanneer hij fullspeed richting Cap de Creus gaat. Een belevenis :-).
We spreken af dat hij ons om 15u30 terug komt oppikken. Dat geeft ons voldoende tijd voor de tocht die we hebben voorzien. Deze gaat door Pla de Tudela, deel van het natuurpark van Cap de Creus. Het is pas recent in z’n volledige natuurpracht hersteld. Van 1962 tot 2004 was het immers ingenomen door vakantiehuizen van Club Med. Langs de wandeling zijn een aantal infoborden te vinden die de toch wel ingrijpende werken in beeld brengen van de afbraak van het vakantiepark. Van die restanten is niks meer te merken. Pla de Tudela kenmerkt zich door rotsen waar wind en regen bizarre sculpturen in gevormd hebben. Met wat verbeelding passer je verschillende dieren die in de rotsen herkenbaar zijn.
Omwille van de hitte hebben we de oorspronkelijke tocht wat ingekort waardoor we ruim op tijd aan de vuurtoren van Cap de Creus zijn en tijd hebben voor wat tapas en frisse drankjes. Hier heb je een magnifiek zicht over de rotskust en de Middellandse Zee. Rond 15u zien we onze chauffeur ook het terras oplopen om iets te komen drinken. Hij is dus ruim op tijd. Picobello service en zoals gezegd een leuke belevenis! Met de mobilhome mochten we niet tot aan Cap de Creus rijden, maar zelfs al zou je met de wagen zijn, is deze taxi-service een aanrader en je vermijdt de drukte die in de namiddag echt wel ontstaat op de kleine parkings en langs de kant van de weg.
‘s Avonds gaan we eten in wat op een soort van pop-up restaurant lijkt vlak aan de (camper)parking waar we ondertussen al een tweede dag staan (zonder te moeten bijbetalen). Wanneer we de vraag van de chef "of we van vis houden", positief beantwoorden, komt hij aanzetten met een grote schotel vol verse vis gevangen rond Cadaques. We maken onze keuze en de vis wordt in een open keuken gekuist en gegrild. Top! En dat op slechts een minuutje stappen van onze mobilhome.
Het feit dat we niet op de camping kunnen staan (we hebben het vandaag in het passeren nog eens gecheckt, maar het blijft er volzet), laten we niet aan ons hart komen en we gaan creatief om met de mogelijkheden die Port Lligat te bieden heeft, bv. gebruik van de openbare douches op het strand, of het vrij uitgebreid winkeltje van de camping op 10 minuutjes stappen. Douchen kunnen we ook in de mobilhome, maar met dit weer doet de douche op het strand zoveel meer deugd :-).
Morgen wordt opnieuw schitterend weer voorspeld en denken we eraan een boottocht te doen langs de rotskust tussen Cadaques en Cap de Creus.
Linken
11.08.2019 - Boottocht vanuit Cadaques langs Cap de Creus & Far de Cala Nans
In tegenstelling tot de voorbije dagen is het deze ochtend quasi windstil en lijkt het een perfect moment voor een boottocht langs de kustlijn tussen Cadaques en Cap de Creus. We hadden hier eergisteren al wat info rond gevraagd en we kunnen om 11u30 aan boord voor de afvaart van 12u. We gaan vooraf nog iets drinken in Cadaques en gaan ook wat informatie opvragen bij verhuurders van fietsen voor een idee voor een tocht morgen: met een E-bike naar Cap Norfeu, daarna een wandeling op de Cap zelf om daarna met de E-bike terug te komen. We komen te weten dat dat inderdaad kan, maar niet met een gewone E-bike, enkel met een E-mountainbike … dat weten we bij deze. Stof om nog eens over na te denken, want met een mountainbike over een kiezelige weg ziet Annemie zo op het eerste zicht niet zitten.
Maar eerst onze plannen van vandaag afwerken: we mogen uiteindelijk om 11u40 aan boord en wanneer we stipt om 12u vetrekken zijn er nog heel wat vrije plaatsen op de boot … gelukkig maar, want we zijn de baai van Cadaques nog niet uit of een bemanningslid komt zeggen dat er een probleem is met een van de motoren en dat er zal worden overgestapt op een 2-de boot van hun … maar die is wel wat kleiner (dus gelukkig dat het op deze boot geen ‘full house’ is). Aanvankelijk leek het erop dat we terug naar het strand zouden varen en daar dan op de andere boot zouden overstappen, maar het wordt finaal een transfer op volle zee waarbij we in een rubberbootje moeten overstappen om tot aan de andere boot te geraken. Er moet 4 maal heen en weer worden gegaan om alle passagiers over te zetten. Dat hebben we dan ook weer meegemaakt :-).
Vanaf dan loopt alles gesmeerd. De boottocht gaat in rechte lijn naar Cap de Creus om dan aan een rustigere terugtocht te beginnen waar verschillende baaitjes worden aangedaan die we eerder ook al bij het wandelen van bovenuit hadden gezien. In één van de baaien wordt een 15-tal minuten voor anker gegaan en kan voor wie het wil gezwommen worden. Lisa duikt mee de zee in. Wij blijven aan boord en kunnen zien hoe helder het water hier wel is. We zien prachtig blauwe vissen tussen de zwemmers. Dit is dus wat de mensen doen op de talrijke bootjes in de baaitjes: wat zwemmen, wat zonnen, je in slaap laten wiegen door de golvende zee, … niet mis.
Rond 13u30 staan we terug in Cadaques en gaan we er iets eten. Daarna gaan Lisa en mama wat in het dorp snuisteren en ga ik (papa) nog eens heen en weer naar de vuurtoren van Cadaques (Far de Cala Nans genaamd). Ik passeer schitterend gelegen villa’s, pittoreske baaitjes en ook heel wat kapitaal op het water (van één boot heb ik o.b.v. de naam daarna via Google teruggevonden dat het een yacht is dat je kan charteren: kostprijs 525.000 euro per week!!! Zonder bijkomende kosten. Maar daarvoor heb je wel 20 bemanningsleden ter beschikking:-)).
Het is bijzonder heet geworden en na de tocht doet de douche op het strand van Port Lligat enorm deugd :-). Maar naar de late namiddag toe is het weer voelbaar aan het kantelen en komt er veel wind opsteken. De weerapp voorspelt voor morgen wisselvallig weer. We zullen morgenvroeg beslissen hoe onze laatste volle dag vakantie eruitziet (of we bv. toch iets doen met een E-mountainbike).
Linken
- Extra info Boottocht vanuit Cadaques langs Cap de Creus
- Wandelbeschrijving & extra info Far de Cala Nans
- Spanje - Catalonië
12.08.2019 - Blokkades omwille van brandgevaar & start terugreis
Vannacht heeft het flink geonweerd en geregend. De dag start bewolkt (met naar onze normen een aangename temperatuur: rond de 25°C), maar het zal na de middag opnieuw overgaan in volle zon en de ondertussen gekende hitte. De wind die gisteren al was komen opzetten, is alleen maar aan kracht toegenomen. Opvallend is dat de zee er vrij rustig bijligt. De wind komt heel duidelijk vanuit het binnenland. Van de regen van vannacht is zo goed als niks meer te merken. Alles ligt er opnieuw kurkdroog bij.
We hebben finaal beslist een tocht te doen richting Cap Norfeu. In tegenstelling tot het initiële plan om eerst een deel met de E-(mountain)bike te doen, gaan we te voet naar een punt van waaruit we een goed zicht op Cap Norfeu zouden moeten hebben (‘Puig de sa Gruilla’, 322m hoog). Wanneer we echter Cadaques verlaten en beginnen te klimmen, botsen we vrij snel op een door een politieagente afgezette weg. De reden? De combinatie van de droogte en de hevige wind zorgen (blijkbaar meer dan de voorbije dagen) voor brandgevaar. Daardoor mag niemand nog de heuvels van het binnenland in. We doen nog een poging voor een andere weg die langs de kust loopt (in de veronderstelling dat het langs het water en de rotsen wel veiliger is), maar ook daar hangen verbodsborden met dezelfde boodschap van brandgevaar en vermelding van de datum van vandaag.
Dit kunnen en mogen we niet negeren. Dus we gaan, met heel veel spijt onverricht ter zake terug. Het enige wat vandaag dus kan, is er een dagje strand van maken … wat niet echt aan ons besteed is. Het gezamenlijk besluit ligt daarom snel vast: als we vandaag nergens heen kunnen, laat ons dan gewoon een dagje vroeger dan gepland naar huis vertrekken. We hebben er een zeer zonnige, gevarieerde en schitterende reis op zitten. Dat brandgevaar onze laatste plannen in de war stuurt is spijtig maar het is ook zonder die laatste wandeldag, zeer mooi geweest. We trekken er hier een streep onder … maar niet vooraleer we nog een ijsje hebben gegeten op het bankje van ijssalon ‘Sa Gelateria’ in de baai van Cadaques ... ons finale reisdoel, weet je wel :-).
We frissen ons nog wat op in de mobilhome en vatten rond het middaguur onze terugreis aan. Cadaques uitrijden doet ons met verstomming slaan: heel de weg door de heuvels (en die is toch zo’n 10km lang) is één grote file van wagens die Cadaques binnen willen … waar gaan die allemaal parkeren? O.i. gaat de laatste auto die we (bijna een half uur later) aan het begin van de file tegen komen er zeker nog 3u over doen … en ze hebben door de smalle baan zonder zijwegen, geen mogelijkheid om omkeer te maken. Wat hebben wij dan toch geluk gehad toen we 3 dagen geleden ook via deze (enige) toegangsweg naar Cadaques zijn gekomen. Wij laten die drukte achter ons. Cap de Creus is een mooi natuurgebied, maar naar onze normen echt te druk. De kans dat we hier nog terugkomen is eerder klein (of het moet buiten het hoogseizoen zijn).
Van zodra we uit de heuvels zijn en we in de buurt van Roses komen, gaat het verkeer een heel stuk vlotter. Het lukt om vandaag nog tot iets voorbij Lyon te rijden, waardoor we morgen nog zo’n kleine 750km voor de boeg hebben. Met wat geluk zijn we morgen voor 20u thuis bij Jonas (die al die tijd voor de tweede zit geleerd heeft).
13.08.2019 - Vervolg terugreis
Het tweede deel van de terugreis loopt zoals gepland: vlot op de péages van Frankrijk, druk, maar zonder files in Luxemburg en met wat fileleed in België. Maar desalniettemin zijn we iets na 20u moe maar tevreden terug thuis.
2019 - Andorra & Catalonië
Wandelbeschrijvingen
Hieronder staan de linken naar de details van de wandelingen en uitstappen die we tijdens deze reis maakten.
- Circ & Pic del Pessons
- Refugi de Cabana Sorda
- Vall de Ransol
- Refugi & Collada de Juclar
- Estanys de Tristaina
Foto's
Hieronder staan rechtstreekse linken naar de foto's van de wandelingen en uitstappen.
- Circ & Pic del Pessons
- Refugi de Cabana Sorda
- Vall de Ransol
- Refugi & Collada de Juclar
- Estanys de Tristaina
- Tavertet
- Rupit
- El Far
- Pla de Tudela
- Boottocht vanuit Cadaques langs Cap de Creus
- Far de Cala Nans
Gebiedsbeschrijving
Hieronder staan de linken naar de gebieden/streken die we tijdens deze reis bezochten.
Map
Op de map staan de plaatsen/wandelingen aangeduid die we in deze streek (en omgeving) maakten. Op de iconen kan verder worden doorgeklikt naar meer details rond de bijbehorende activiteit.